Op vrijdag 28 mei was het dan eindelijk zover: ik mocht de eed van Hippocrates afleggen en mijn diploma’s in ontvangst nemen. Helaas gaan er in deze tijden veel dingen anders en zo ook mijn afstudeerceremonie.
De uitreiking was met zeventien andere collega’s en zonder publiek. Onze ouders, familie en vrienden mochten er niet bij zijn, maar konden meekijken via een livestream. Dit was uiteraard jammer, maar er was niets aan te doen. Ik hoorde dat andere afgestudeerden van andere studies überhaupt geen ceremonie hadden of deze digitaal moesten afleggen. Achteraf ben ik dus erg blij dat ik dit toch heb mogen doen.
Er was een afstudeercommissie, die bestond uit drie van onze docenten. Toen zij binnenkwamen, moesten we allemaal gaan staan. De voorzitter was een professor van de gynaecologie. Hij hield eerst een lange toespraak en daarna las de secretaris van deze commissie de eed voor. Tijdens deze gebeurtenissen moesten we allemaal blijven staan. En ik had uiteraard mijn hoge hakken aan, dus mijn voeten waren erg blij toen ik weer mocht gaan zitten.
Hierna werden we allemaal één voor één naar voren geroepen. Daarna moest je de voorzitter nazeggen om de belofte dan wel de Eed af te leggen: je kon kiezen uit ‘Dat beloof ik’ of ‘Zo waarlijk helpe mij god almachtig’. Bij deze laatste moest je ook je vingers opsteken. Ik koos uiteraard voor de belofte, omdat ik niet gelovig ben. Vervolgens kon je plaats nemen achter de microfoon en stelde de commissie je vragen, over een formulier wat je voor de ceremonie had ingevuld. Dit had ik in de laatste week van mijn oudste coschap gedaan en dat was dus al drie maanden geleden. Ik kon me echt niet herinneren wat ik had opgeschreven.
Bij mij ging het over de research master Neurowetenschappen en dat ik dit eigenlijk niet zo leuk vond. Ook werd mijn blog genoemd. Blijkbaar heb ik op de vraag ‘Kunt u een leuke anekdote over uw studie vertellen’ het volgende geantwoord: ‘Nou dat kun je lezen op mijn blog, hier is de link), maar niet de volledige link en heb ik uiteraard het stepverhaal kort verteld. Ook ging het over mijn studententeam en wat ik verder hierna wil gaan doen. Het was kort, maar krachtig.
Na de ceremonie waren mijn ouders, broertje en het vriendinnetje van mijn broertje naar de ingang van het Erasmus MC gekomen om toch nog foto’s te maken (deze foto’s zet ik er uiteraard bij op mijn blog). Gelukkig was het mooi weer en waren de foto’s hierdoor erg mooi. We wilden daarna nog wat gaan drinken, maar uiteraard waren de terrassen allemaal bezet. Ik kan het niemand kwalijk nemen, het was de eerste dag met uitstekend weer.
Uiteindelijk gingen we bij mijn broertje David wat drinken en eten. Ik kreeg een plant en een puzzelboekje met ‘Escape Rooms’ erin (en uiteraard het etentje en een reis, maar die had ik op mijn laatste coschap dag al gekregen). Het was een fijne dag!
